Opis kota rasy egzotycznej

Historia kotów egzotycznych zaczęła się w połowie lat sześćdziesiątych. Powstała ona w wyniku skrzyżowania amerykańskiego kota krótkowłosego i kota perskiego w USA. Dlatego wśród rodzących się krótkowłosych kotów egzotycznych pojawiają się długowłose koty perskie. W przeciwieństwie do kotów perskich, koty egzotyczne mają krótką aksamitną okrywę, dlatego wielokrotnie nazywa się je persami dla leniwych. Egzotyki występują we wszystkich barwach okrywy kotów perskich i podobnie jak ich długowłosi krewni, są oceniane w tej samej klasie wystawowej. Egzotyki są kotami cichymi, niezbyt aktywnymi, a dodatkowo zaliczają się do kotów "parterowych". Oznacza to, że nie mają one tendencji do wchodzenia powyżej poziomu kanapy lub krzesła. Powodem tego jest ich budowa ciała, masywnie rozbudowana klatka piersiowa na niezbyt długich nogach. Koty egzotyczne maja bardzo fantastyczny charakter, a ponadto są ciche i spokojne.

Opis kota rasy perskiej

Pierwsze wzmianki o kotach z "dużą ilością włosa" dotarły do Europy już na początku XVI wieku, a pod koniec tego wieku pierwsze koty z długą okrywą pojawiły się na kontynencie Europejskim. Jednak dopiero w 1903 roku dokonano opisu kota perskiego. Dzisiejszy opis persa nijak ma się do ówczesnej charakterystyki. Przez wiele lat hodowli tej rasy zmieniono całkowicie typ kota, a nastąpiło to przez wprowadzenie wielu nowych odmian barwnych oraz poprzez wzmocnienie okrywy. Koty perskie podobnie jak egzotyczne są "kotami parterowymi", ponadto lubią ciszę, spokój i ustabilizowany tryb życia. Futro tych kotów sprawia wrażenie, że są dwa razy tak duże jak w rzeczywistości. Charakter tej rasy to tzw.